:)

بسم الله الرحمن الرحیم

با اینکه سکوت اینجا برام آزار دهنده اس

با اینکه همه جا متروکه است و حیات وبلاگی به زور نفس می‌کشه و همه ترجیح میدن نه بنویسن نه نظر بذارند نه حتی بخونن و منفعل منفعل باشن

با اینکه از نبودن ها و خاطرات اینجا دلم مبگیره

با اینکه همه خسته ان...

با اینکه منم خسته ام و داره سنی ازم میگذره و هنوز به اون درجه از بالغی و توانایی که مد نظرمه نرسیدم و سکوت رو ترجیح میدم

اما اینجا هنوز قشنگیای خودش رو داره

هنوز وقتی از مادیات و پول و ارتباط با آدم هایی که حز دنیا حرف دیگه ای ندارند به اینجا پناه میارم و ستاره های کمی که روشن شده رو باز میکنم و از نور نوشته اش از حس خوبش از حرف پول و دنیا نزدنش از عشقش حالم خوب میشه و دوباره اون حدیثه سادات لوامه  با حدیثه سادات اماره درگیر میشه و ...

یعنی اینجا هنوز قشنگیای خودش رو داره

الحمدلله